Onder het mom van gemak worden de eerste grote concentratiekampen in gereedheid gebracht. Ze gebruiken alleen die naam niet omdat er anders te veel mensen wakker zouden schrikken.
Vanaf het allereerste moment van de "coronapandemie" werd duidelijk dat dit NIETS met gezondheid te maken had, maar alles met meer en meer controle over burgers.
Dit laatste werd bereikt door de wat men noemde ‘corona maatregelen’, wat in werkelijkheid niets anders was dan een training in gedragsverandering.
Een dusdanige verandering dat burgers stomweg bevelen van overheden opvolgen omdat hen wijs wordt gemaakt dat dit hun leven kan redden.
Nauwelijks is die oefening achter de rug, of de volgende training voor burgers staat alweer op het programma.
Een training die eruit bestaat dat mensen bewust worden gemaakt van het feit dat ze hun leven kunnen doorbrengen op een kleine oppervlakte omdat autoriteiten ervoor zullen zorgen dat alles binnen handbereik blijft.
Naast de corona nep pandemie kennen we natuurlijk ook het zusje of broertje daarvan en dat is het klimaat c.q milieu.
Overal ter wereld is men nu bezig met creëren van de zogenaamde 15 minuten steden, de zogenaamde smart cities.
Een slimme stad is een stad waarbij informatietechnologie en het internet der dingen gebruikt worden om de stad te beheren en te besturen. Hierbij gaat het zowel om de administratie als om de voorzieningen zoals bibliotheken, ziekenhuizen, het transportsysteem en de nutsvoorzieningen.
Die smartcities worden vervolgens omgebouwd naar wat men noemt: 15 minuten steden.
Natuurlijk wordt het concept zoals gewoonlijk verkocht aan het publiek als goed voor het milieu en brengt het veel gemak.
Elite-lobbyclub World Economic Forum (WEF) is enthousiast: “Alles wat je nodig hebt, is binnen een kwartier te voet of met de fiets”, legt een zachte stem uit in een promotiefilmpje van het WEF uit 2021. “Het doel is het autogebruik terug te brengen, resulterend in minder CO2-uitstoot. Gevolg: schonere lucht voor een aangenamer leven in de stad.”
Het WEF vindt dat meer steden in de wereld het concept snel moeten omarmen. “Naarmate klimaatverandering en wereldwijde conflicten meer spanningen veroorzaken met snellere tussenpozen en toenemende ernst, zal de 15-minuten-stad nog belangrijker worden”, staat in het WEF-artikel The suprising stickiness of the 15-minute city. Het WEF suggereert daarin dat mensen die in de eigen buurt vertoeven, beter voor elkaar en de directe leefomgeving zullen zorgen.
Waar we in werkelijkheid over praten zijn de concentratiekampen van de toekomst, alleen noemen we het iets anders omdat het anders zo akelig klinkt.
Ondanks de mooie verpakking is het toch een concentratiekamp, want wanneer de 15 minuten steden straks waarheid worden, probeer dan meer eens je eigen district te verlaten.
Behalve dan misschien als iemand uit jouw District wordt geselecteerd om mee te doen aan de spelen.
Zoals dat gebeurt in District 13 in de Hunger Games films.
Voor een goede beschrijving van hoe het leven er straks uitziet in de hel op aarde verwijs ik je graag naar dit artikel van Martin Vrijland.
Kun je je voorstellen hoe gemakkelijk het straks is om de bevolking op te sluiten als er weer een 'nieuw gevaarlijk virus' wordt gelanceerd?
Comments